Kwento mo sa Pagong

Kapag minamalas ka nga naman, sunud- sunod! Paano mo nakakaya lahat nang ito? Saan ka kumukuha ng lakas?Paano mo pa nakukuhang bumangon?Makakaya mo pa bang ngumiti?

Sa haba nang panahon mong nabubuhay sa mundo may naaalala ka bang kaginhawaan na iyong naranasan?Anu-ano ba ang mga nakapagpasaya at nakapagpaligaya sa isang tulad mo?

BITTERNESS! Bakit nga ba nabuo ang salitang ito? Dahil ba sa gulay na ampalaya?Sa Filipino ang salitang "bitter" ay "mapait"....anong connect???Bakit ba ni-relate ang salitang ito na dapat ay para sa ampalaya lang?Napaka-inosenteng katanungan, hindi ba?Siguro dahil maraming mga tao ngayon ang nakakaranas nang "pait" sa buhay. Ang panget naman kasing pakinggan kung ibang salita ang gagamitin tulad ng "SUGARNESS", or "SALTINESS"? Yaiks!Ang sagwa naman yata!Mabuti na lang pala nauso ang ampalaya!(hehehehe...)

Kadugtong nang salitang ito ang salitang "EMO" short for "Emotional".Kapag nakaramdam ka nang bitterness, alam na ang kasunod: "EMONESS"(ayos!)

Anong ginagawa mo kapag sobrang helpless ka na?Iinom ng pulang kabayo?Magwawala?Magagalit sa mundo?o magagalit sa kapit-bahay nyo?Kanino ka unang tumatakbo?O ikaw ba iyong tipo na mas gustong mag-isang hinaharap ang problema? At kapag hindi mo na masolusyonan eh "Ayawan nalang?".

Minsan nakakapagod din ano?Iyung tipong kahit hindi ka nagsasalita pakiramdam mo andami mong sinabi. Akala nang iba kapag nakita kang walang kibo nagsusuplada ka lang, o kaya wala sa mood, o baka naman badtrip kasi  hindi ka umabot sa last trip ng LRT.

 Pero ang totoo pagod ka lang...kakaisip...kakaisip nang solusyon sa inuugat mong mga problema. 

Hay buhay... parang "LIFE!"

09.20.12

"Kahit maputi na ang buhok koh oohhhhhhh".... Badtrip! Pagsakay ko sa jeep kaninang umaga ayan agad ang kantang bumungad sa'kin.Today is 19th day of September. Isang tulog nalang 2nd Anniversary na namin (dapat). Kagabi palang hindi na okay ang pakiramdam ko..."Miss you nights" ang status ko sa FB kagabi bago ako matulog.Last year nang mag-celebrate kami nang anniversary gumawa kami nang video, feeling JAMICH eh!Pero  maganda naman ang mga feedback mula sa mga fans namin(ang mga kaibigan at kamag-anak namin).After nang kalokohan namin kumain lang kami sa labas, Simple yet very meaningful ang day na iyon for both of us. And now what?Mag-isa nalang pala akong sasalubong sa September 20, 2012.

What's my plan? WALA! Kung pwede nga lang mawalan ako nang malay sa araw na'yon, yung tipong hihimatayin ako pagkagising na pagkagising ko sa umaga, then magkakamalay ako eksaktong 12:01 am, tapos na ang September 20. Next Year ulet! Taena akala ko okay na'ko eh, sabagay hindi naman kasi ganun kadali iyon! Nasa process pa ko nang tinatawag nilang "healing". Grabe pala yung pakiramdam noh?Yung tipong miss na miss mo na yung tao pero alam mong kahit humandusay ka sa labas ng bahay nila hindi siya lalabas para yakapin ka (o ako) kasi wala naman siya sa bahay nila..nasa bahay na siya ni Lord God!

Minsan napapa-isip ako, what if buhay parin siya ngayon?Baguhin natin yung mga pangyayari.Malamang kakain ulit kami sa labas ngayon, at siguro gagawa ulit kami ng video pero this time iba naman..syempre hindi scandal noh! Or baka gagawa ako nang gimik, isu-surprise ko siya...I will invite him for a dinner..sa isang class na restaurant. Syempre pinag-ipunan ko yun. Kunwari kakain lang kami, after that uwe na, pero ang gagawin ko pupunta ako sa harap ng stage, ipagmamalaki ko sa lahat nang mga kumakain doon na "anniversary namin ngayon!" at kakantahan ko siya nang "I'll be alright,as long as it matters, as long as you're here with me now....", at may second set pa yun ah, after nun "You're all I need to be with me forevermore....." Na-i-imagine ko na yung magiging reaksiyon niya siguro sa mga oras na'yun. Hopefully ma-appreciate niya!(Siguro naman noh?) Kung saka-sakali lang na kasama ko pa siya ngayon, I will make him feel na sobra ko siyang mahal na mahal (though alam ko naman na napatunayan ko na sa kanya yun nung mga time na he's with me pa.)But I will love him more and more and more pa.Iyung tipong malulunod siya sa pagmamahal ko.  Iyung tipong magiging speechless nalang siya at maluluha sa sobrang saya (katulad nang nangyari sa kanya before, habang nagkukwentuhan lang kami nang masasayang pangyayari sa buhay namin. Ayun, bigla nalang siyang naiyak. Masaya lang daw siya.)

But anyway, those were all just my imagination! He's gone.

Just to be realistic, ano nga ba ang plan ko for our anniversary? Syempre, bisitahin ko siya (hindi pwedeng hindi) and will attend the mass. I will pray for his soul (like what I'm doing everyday).And will continue living without him, hanggang sa masanay ako at masanay ang puso ko. Happy Anniversary Lucky!

here's the link of the video we created on our 1st anniversary:

http://www.youtube.com/watch?v=DXjbiBcV9gM

I Just Missed The Time When He is waiting for ME TO WAKE UP. In Short I Miss Being LOVED by Him.

        

Jed's Island Resort

7 months ago when he left me. Time is running so fast. Hindi biro ang mga pinagdaanan ko, but I'm still here fighting for loneliness. Andami nang nagbago saakin, my life and my self. And I have no choice but to accept and go with it. Moving on is not an overnight process, but it always starts with acceptance.Do I? I dun'no honestly! Everytime  my friends viewed my FB Profile and nakikita nila yung mga pictures na ina-upload ko, different places with different people, different events with a happy faces, sinasabi nila lagi saakin "you already moved on".

Hindi ako makasagot,kasi kahit ako hindi ko alam kung nandoon na nga ba ako sa stage na'yon.

Mother Teresa Spinelli Retreat House

Dhio Endheka Spring Resort

Sa totoo lang hindi ko maintindihan ang sarili ko.I want to express my feelings pero sa tuwing humaharap na ako sa computer para i-type ang mga gusto kong sabihin nauubusan na ko ng mga salitang gagamitin.I'm not a writer either!

 Hindi porke't malungkot ang puso ko doesn't mean hindi na ako dapat ngumiti. I can smile parin naman! In fact, I can give you a wide smile =').Mababaw lang naman kasi ang kaligayahan ko. I will laugh at your joke kahit na corny pa'yan! Okrayin pa kita! Kahit magdamagan tayong magtawanan walang problema, kadamay mo ako. Kung ayaw mo ng "dull moments" I'll give it to you, ayoko rin naman nun eh! Kasi kapag mag-isa nalang ako diyan ko na mararamdaman ang depression. Hindi mo ako makikitang umiiyak hangga't kaya kong pigilan. Kasi hindi ako 'yung tipo ng babae na konting drama lang na mapapanuod sa mga teleserye eh humahagulgol na rin ng atungal, malakas pa sa atungal ng bida! I'm not like that! At umiyak man ako, isang bagsakan nalang!(much better ba yon?)

Kuhala Bay Resort

 

A have a lot of friends, (circle of friends). Pero syempre hindi naman sa lahat nang oras pwede nila akong masamahan. Hindi naman talaga maiiwasan iyon dahil may kanya-kanya din silang mga buhay. Kaya minsan pakiramdam ko nag-iisa ako. Nag-iisa nalang naman talaga ako, diba? I've lost my bestfriend (Lucky). 

Kanino na nga ba ako madalas makipag-usap at nago-open up nang mga nangyayari sa'kin at nararamdaman ko. Sino na nga ba ang nakikinig sa'kin kapag masaya ako?at malungkot?Ngayon ko lang napag-isip-isip, para din pala akong "kaladkarin" pagdating sa mga kaibigan. Kahit kanino pwede akong sumama, kung sino magyaya join agad ako. But I don't take it as negative. Somehow, okay din yun kasi alam ko nag-e-exist ako sa mga kaibigan ko.Hindi ako "junk". Sa kabila nang kamalditahan ko, hindi naman ako nawawalan nang masasandalan, medyo weak nga lang ang signal minsan(hahahah!). And I'm so grateful!

 Sabi nga ni Engelbert Hubbard: “A friend is someone who knows all about you and still loves you.” (salamat sa Google).

Yes. I'm independent. I decides on my own. Sometimes, rule breaker! Yung kaisa-isang taong nagtutuwid nang mga baluktot kong pananaw sa buhay, ayun nagmadali sa langit!Iniwan niya ko. Nakunsumi na yata saakin!But kidding aside, I hope he's at peace na. He will never be forgotten.

If accepting the truth that he can no longer be mine is the only way for him to be at peace-I will do it. Even if it hurts me so badly- I will, for Him.

Few days from now, I will be celebrating our 2nd  anniversary (September 20, 2012). Hindi ko alam kung paano. Actually, ayokong dumating ang September, but here it goes. Wala na akong kawala! I have to face it. After that, October, then November, and December. Sa buong buhay ko ngayon ko lang yata kamumuhian ang christmas.Before, I have a lot of plans sa tuwing darating na ang "ber" months. Kahit kulangin sa budget as long as makapag-prepare ako ng gifts sa family ko,  mga inaanak and for him. Sabay kaming namimili ng gifts sa midnight market. Magkatulong kaming nagbabalot nang mga regalo.But Now? I don't know! Pakiramdam ko magiging mabigat para saakin to celebrate christmas. Matutulog nalang siguro ako.

this is Me after 7 months

Tattoo mode

His Nickname

Napakadali para sa iba ang sabihing "kaya mo yan", "makaka-move on ka rin!", "ikaw pah!ang tapang mo kaya?!"...I should be flattered on what they kept on saying to me diba?Pero hindi kasi nila naiintindihan. Hindi ko rin naman sila masisisi, they just want to cheer me up. And thank you for that!Minsan nga naiisip ko, nagsasawa din kaya sila sa mga kadramahan ko?e sa mga pictures kong ina-upload sa FB?Naiirita kaya sila kasi puro mukha ko ang nakikta nila? Pasensya naman... sa ganung way ko lang napapagaan ang pakiramdam ko eh. "Self Victory" sabi nga nang naging facilitator namin sa recollection. 

I don't know what will happen for the next 7 months of my life (naalala ko bigla, 7 nga pala ang lucky number niya). But one things for sure, my love for him will remain...forever. 

Happy ever after didn't exist.

“Being deeply loved by someone gives you strength, while loving someone deeply gives you courage.”

― Lao Tzu